Ik ken je niet, ik droom je maar
als ooit de nacht over deze stad zwijgt
zal je horen hoe ik me
voor jou verlaat.
Hoe ik uit mijn twijfels glijd,
mijn handen rood tot ridders sla
twee onbevlekte paarden vouw
en je zo, dwars door alle straten heen
naar m’n bed toe streel.
Mijn droom is een hoop
stil jij - de ochtend vrees ik
als een speld in de lucht.
Stijn Vranken
vrijdag 16 januari 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten