Valt iets wat niet was wel te verlaten?

Over mijn lippen trekt in trage stilte
een leger tranen het oude spoor
uit dit laatste oog voor jou.

Ik glimlach de aftocht
wat weemoed bij
(of iets waarvan ik leerde dat het erop lijkt)
streel mijn dromen uit je haar
en waarschuw
dat (één) vanaf nu zelfs hoop telt als schijngebaar
en (twee) ik morgen misschien al elders streel.

Of jou toch al zeker
zonder handen.

Stijn Vranken
Uit: Vlees Mij

De psychologie van de scheurkalender

Al jaren voel ik me goed bij het dagelijks na het laatste avondlijke wc-bezoek lichtelijk agressief doch vastberaden afscheuren van het datumblaadje van een scheurkalender. Ik geniet dan nog even van een kleine grap of een vermakelijk en educatief bedoeld weetje, doe een plas en laat alles zoals het was. De dag voelt dan als afgesloten.

Soms ga ik een nachtje of langer weg en altijd weer komt dan de twijfel en het dilemma. Scheur ik de komende dagen ook al af of niet? De scheurkalender meenemen gaat me te ver. Het niet tijdig afscheuren van het datumblaadje voelt als verzuim. Blijft over het vooraf afscheuren van de dag van morgen, overmorgen en verder. Maar dit voelt als het tarten van het lot, als het overslaan van dagen die nog niet voorbij zijn, als het niet serieus nemen van de toekomst. De scheurkalenderdwangneurose is een feit...

Redacteur TROS Vermist vermist

In de categorie positief nieuws een heerlijk ironisch nieuwsbericht gisteravond: eindredacteur Pim Faber van het TROS-programma Vermist is vermist, hij is gegijzeld in Egypte. Prachtig toch? Met de man is alles goed gekomen.