dinsdag 28 juli 2009

Michaël Zeeman is niet meer

Gisteren overleed hij. 50 jaar werd hij slechts. Michaël Zeeman. Hij was veel maar bovenal schrijver, essayist, literair criticus en columnist van de Volkskrant. Strijder tegen de middelmaat. Theatraal ook. 'So I wish you first a sense of theatre' luidt het motto van zijn verhalenbundel 'De Verduistering'. Hij vond dat wij mensen te gast zijn bij onze boeken en niet andersom. Onze boeken zullen ons overleven. En gelijk had hij. Daarom hier een van zijn spaarzame gedichten:

Noli me tangere*: Bemin mij
voor een avond met jouw ogen,
ontketen mij, bevrijd mij van die
nooit genezen pijn. Dan kan ik
jou op vleugels dragen.

(*Noli me tangere betekent Raak mij niet aan)

[Gebaseerd op Arjan Peters' lofzang uit De Volkskrant van heden]

zondag 26 juli 2009

Vertrek

een kind gaat weg ik sta met lege handen ten afscheid
de vertrouwde blik voordat de zonnebril
handen tastend naar de veiligheidsriem
de uitgestorven straat ik zwaai maar wat het is of

alle licht verbleekt of alles verkilt of ik diep
vanbinnen van geen schuld wil weten harde
verwijten over en weer na elk vertrek zin ik op woorden
om het helder te krijgen hoe ik voortaan

het zeurende gevoel in mijn ribben ik
broed op mogelijkheden om wat
ons bindt in taal te uiten je wilt zo

weinig horen de abrupte bloeddoorlopen
radeloos gemikte vuistslag in je smoel en óf hij
aankomt jezus kind! mijn hart bloedt

Antjie Krog

----------------------------------------------------
vertaald uit het Zuid-Afrikaans
door Robert Dorsman en Jan van der Haar.
----------------------------------------------------
uit: 'Lijfkreet', 2006

vrijdag 24 juli 2009

Het is waar

het is waar dat het landschap zonder
mij zal voortbestaan dat de bomen die
voor mij de aarde vormen de vlak-
ten beminnen die mij bijeenvegen in vaandels los-
lippig licht dat het water het
dichtsbijzijnde geluid van aanraking weer-
spiegelt dat de maan achterover stort in
een struikgewas van pasgeboren
sterren het is waar dat het zal doorgaan

het is waar dat ik drie vrouwen naakt
op het strand van Marseille heb gezien
hun lijven drie geplooide zakken
hun haartjes waaiend als tissues in
de wind met korte pasjes liepen ze
het water in, hun boezem
ongerimpeld een stralenkrans van dampende
amechtige borsten blozend tot
in de tepels het is waar dat ik
mijn ogen er niet van af kon houden

het is waar dat ik in een etalage
drie soorten wegwerpluiers voor
bejaarden heb gezien, een onder-
steek, antischimmelspul, doorligzalf en
iets dat op een aardappelschiller
leek het is waar dat ik oude mensen
steeds nauwkeuriger gadesla
hoe ze hun voeten neerzetten hun
haren kammen dat ik mijn ogen hon-
gerend laat rusten op rimpelloze jonge huid het
is waar dat ik voor een afgrond sta


Antjie Krog

----------------------------------------------------
vertaald uit het Zuid-Afrikaans
door Robert Dorsman en Jan van der Haar.
----------------------------------------------------
uit: 'Lijfkreet', 2006

Liefde komt als ze daar zin in heeft, en vertrekt weer zonder waarschuwing

Als je denkt dat je ongelukkig bent vanwege een verloren liefde, laat die gedachten dan schieten. Wie oprecht heeft liefgehad, kan nooit alles verliezen. Liefde is grillig en temperamentvol. Zij komt als ze daar zin in heeft, en vertrekt weer zonder waarschuwing. Geniet van haar zolang ze er is, en maak je geen zorgen over haar vertrek. Door te tobben krijg je nooit iets terug.

Schakel ook de gedachte uit dat liefde nooit meer dan één keer komt. Liefde kan eindeloos komen en gaan, en elke liefdeservaring raakt je op een heel nieuwe manier. Gewoonlijk laat één bepaalde liefdesverklaring een diepere indruk achter dan alle andere, maar alle liefdesaffaires zijn weldadig, behalve voor degene die wrokkig en cynisch reageert als er een eind komt aan de liefde.

Iemand die het verschil weet tussen liefde en seks, kan niet teleurgesteld raken over liefde. Het belangrijkste verschil is dat liefde spiritueel is en seks biologisch. Geen enkele ervaring die het menselijk hart op een spirituele manier raakt, kan pijnlijk zijn, behalve bij onwetendheid of jaloezie.

Napoleon Hill - Think and Grow Rich (1937)

woensdag 8 juli 2009

If

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you
But make allowance for their doubting too,
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don’t deal in lies,
Or being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise:

If you can dream–and not make dreams your master,
If you can think–and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build ‘em up with worn-out tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it all on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: “Hold on!”

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings–nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much,
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
And–which is more–you’ll be a Man, my son!


Rudyard Kipling