Gerrit Komrij is niet meer.Ik hield van hem. De gelukkige schizo. De man zonder thuis. De scherpzinnige, vileine humor. De zelfspot. De serieuze relativering. Einzelgänger. Zachtaardig. Hij is eindelijk thuis.
Ik leef met mijn eigen geheim
en verberg mijn verdriet en grimas in een weefsel van klank en rijm
zoals ik leef in een schelp van glas
Ik wacht op de liefde en ik droom van geluk en lichtvoetigheid later
in een wereld vredig en loom
zoals een schelp wacht op het water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten