The future is now

Het is eerste kerstdag.
Tijd van bezinning voor velen. Ook voor mij. Maar niet omdat het kerst is maar omdat er in mij elke dag tijd en ruimte is voor bezinning. Ik kom steeds dichter bij mezelf. Bij mijn ware ik. Ik word wie ik ben. Ik leef in het nu. Niet in het gisteren, niet in het morgen. In het nu.

Jarenlang was ik bezig met de toekomst en vergat ik te genieten van vandaag. Nu proef ik het geluk in het moment in plaats van in verlangen. Ook in trieste dingen zit iets moois. Aan donker zit altijd een kant die glanst zoals de natte straat. Probeer die te zien en focus daarop in plaats van op de somberheid.

En wie anders dan mijn favoriete dichter Bart Moeyaert heeft dat weer prachtig verwoord...

Dirigent

Als de regen traag blijft vallen
en het licht wordt als aan zee,
sluit de ochtend naadloos
op de avond aan. Dat klinkt

als somberheid, maar niet
per se. Je hoeft niet alles
in mineur te zingen. Je doet
de dingen met je beste been

vooruit. Aan donker zit altijd
een kant die glanst zoals
de natte straat. Het heet ook
hondenweer voor iets.

Is het niet grappig dat je
je evenwicht verliest bij het
schudden van je vacht.
Je weet dat oefenen niet

bij het leven hoort. Alles is
altijd voor echt. Je moet
de straat op en verdrinken,
je borstzak brandend van

het kaartje voor een stoel
dicht bij de dirigent. Hij
wijst je met het tillen van zijn
handen op het belang van

het moment.