De psychologie van de scheurkalender

Al jaren voel ik me goed bij het dagelijks na het laatste avondlijke wc-bezoek lichtelijk agressief doch vastberaden afscheuren van het datumblaadje van een scheurkalender. Ik geniet dan nog even van een kleine grap of een vermakelijk en educatief bedoeld weetje, doe een plas en laat alles zoals het was. De dag voelt dan als afgesloten.

Soms ga ik een nachtje of langer weg en altijd weer komt dan de twijfel en het dilemma. Scheur ik de komende dagen ook al af of niet? De scheurkalender meenemen gaat me te ver. Het niet tijdig afscheuren van het datumblaadje voelt als verzuim. Blijft over het vooraf afscheuren van de dag van morgen, overmorgen en verder. Maar dit voelt als het tarten van het lot, als het overslaan van dagen die nog niet voorbij zijn, als het niet serieus nemen van de toekomst. De scheurkalenderdwangneurose is een feit...