Gisteren overleed hij. 50 jaar werd hij slechts. Michaël Zeeman. Hij was veel maar bovenal schrijver, essayist, literair criticus en columnist van de Volkskrant. Strijder tegen de middelmaat. Theatraal ook. 'So I wish you first a sense of theatre' luidt het motto van zijn verhalenbundel 'De Verduistering'. Hij vond dat wij mensen te gast zijn bij onze boeken en niet andersom. Onze boeken zullen ons overleven. En gelijk had hij. Daarom hier een van zijn spaarzame gedichten:
Noli me tangere*: Bemin mij
voor een avond met jouw ogen,
ontketen mij, bevrijd mij van die
nooit genezen pijn. Dan kan ik
jou op vleugels dragen.
(*Noli me tangere betekent Raak mij niet aan)
[Gebaseerd op Arjan Peters' lofzang uit De Volkskrant van heden]
dinsdag 28 juli 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten