Gebroken zinnen

Nu
ik
eindelijk
mijn handen vrij heb
mijn taal niet meer gevangen
in een vorm

Nu ik eindelijk
een wapen heb gevonden
gebroken zinnen
woorden als
versplinterd glas

Zou ik
jouw masker
met scherven van taal
kunnen bewerken
tot de waarheid
aan het licht komt

Maar opeens
ben jij winter
en laat me koud

En in plaats
van jou gelijk te maken
met de grond
zal ik
kathedralen bouwen
voor degenen
die ik liefheb.

Stef Bos

Uit: Gebroken zinnen.
© Tielt, 2004.